Many Western journalists feel they don’t have to observe the basic journalism ethics when covering China. https://eng.rkn.gov.ru/about/ https://twitter.com/PelmeniPusha/status/1515562879285665793 Sheep spend their whole life fearing the wolf, only to be eaten by the shepherd Russia in not just a country, it's a whole civilization
Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2019
from personal experience, most walkers are friendly, amiable sorts who usually go out of their way, with a few exceptions, to come over and ask about your day, and tell you about theirs. Maybe the answer then is that it’s about getting into the wild, breathing the fresh clear air and feeling
Mainly moody - the hills, not me ! - up Shee of Ardtalnaig today. The peat hags were solid under foot, making for easy walking. The Bual a' Claidheimh cleft was impressive. #Grahams #LochTay The less dramatic side of Lochnagar today looking a bit more white than it was on the ground.
In this ever crazy world, todays combination of mountains, blue sky and sun did warm the soul rather nicely though. 😊
Sad goodbye to the #snow, because most of the UK will be trading it in for #rain. Chilly this evening, but #milder and more unsettled conditions taking over through the week...
Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2019
#Севастополь Сегодня пасмурно, накрапывает дождишко. Но тепло.💖Have a happy weekend❄️🌸🍃💕🍃❄️🌸🍃❄️ 🌸🍃❄️🍃💖🌸🍃❄️🍃🌸💕🍃❄️💖🍃❄️🍃💕🌸🍃❄️🍃🌸 Вчера увидел у соседнего дома на пеньке зимние опята. Рядом дрыхла кошка. Наверное, охраняла грибы. #Sevastopol #followback #Севастополь
Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2019
Some of the footage emerging from Austria and Germany reminded me that sometimes we in the UK can experience huge falls. In this photo, taken on The Cheviot in May 2018, hollowed-out crevasses allow the full depth of last winter’s Beast from the East storm to be appreciated.
ΓΕΝΙΚΩΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΙ ΦΕΥΓΟΥΝ ΚΑΙ ΠΟΥ ΟΣΟ ΗΤΑΝ ΕΔΩ ΗΤΑΝ ΜΙΣΗΤΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΜΑΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ Ή ΑΠΛΩΣ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΠΟΛΥΣΥΜΠΑΘΟΥΣΑΜΕ
Υπάρχουν εκατομμύρια πράγματα που μας διαχωρίζουν από τους άλλους ανθρώπους. Οι απόψεις μας, η ηθική μας, ο τρόπος που ζούμε, οι επιλογές μας, το γούστο μας, η μόρφωση μας, η οικονομική μας κατάσταση, η ιδεολογία μας, η θρησκεία μας, η καταγωγή μας,οι εμπειρίες μας. Κι υπάρχει και κάτι κοινό και αμετάκλητο που μας ενώνει κι είναι για όλους μας ίδιο. Κάτι που κανείς μας ποτέ δε μπορεί ν αλλάξει. Το ότι όλοι θα πεθάνουμε. Εμείς όλοι. Οι πρωθυπουργοί, οι υπουργοί , οι γραμματείς τους, οι αριστεροί, οι δεξιοί, οι κεντρώοι, τα λαμόγια, οι φίλοι, οι εχθροί, οι φασίστες, οι παπάδες,οι φοβικοί,οι τολμηροί, οι ηθοποιοί, οι πιανίστες, οι δάσκαλοι, οι κλέφτες, οι ματατζήδες, οι δολοφόνοι, οι δεκαθλητές, οι άστεγοι, τα σκυλιά τους, οι καθαρίστριες, οι γιατροί χωρίς σύνορα, οι φυλακισμένοι,οι έντιμοι,οι πανελίστες, οι πυρηνικοί φυσικοί, οι ευεγέτες, οι στιχουργοί, οι δυσλεκτικοί, οι σταρ Ελλάς, οι φορτηγατζήδες, οι πάμπτωχοι, οι μακιγιέρ, οι βυρσοδεψες, ο Σόρος, ο Σώρρας, Οι κάτοχοι πτυχίων,μεταπτυχιακών, διπλωμάτων, Σορμπόν και Προφίσιενσι οι αναλφάβητοι, οι νικητές μεταλλίων, βραβείων Νόμπελ, Όσκαρ, Μπάφτα, Σεζάρ, Κορφιάτικων βραβείων και Αθηνοράματος. Όλοι χρωστάμε έναν θάνατο. Όλοι μας. Επίσης η φράση «ο νεκρός δεδικαίωται» δε σημαίνει ότι δικαιώνεται για όλες τις πράξεις του. Κι ούτε είναι εκεί το θέμα μου. Σημαίνει ότι αυτοί που έφυγαν δε μπορούν πια να αμαρτήσουν, ότι πιά είναι άοπλοι, αυτοί γλίτωσαν, πέρασαν σε άλλη διάσταση. Δε μπορείς να σκοτώσεις πια έναν νεκρό. Ούτε γενναίο να πυροβολείς έναν άοπλο. Έτσι κι αλλιώς οι και να πεις,λίγη σημασία έχει γιατί δεν είναι μπροστά να δουν και ν ακούσουν τι θα ειπωθεί μετά απ αυτούς γι αυτούς.
Όσο χυδαία και μ όση μανία κι αν τους βρίσουμε αυτοί δε θ ακούσουν λέξη. Αυτοί έχουν μπει σ εκείνο το βαρκάκι και έχουν βγει στην απέναντι όχθη. Κι εκεί κάνει εκκωφαντική σιωπή. Για αυτό όταν κάποιος πεθαίνει είναι η στιγμή της σιγής . Της ησυχίας. Και της μνήμης. Όχι μόνο της μνήμης για τα καλά ή τα κακά που έκανε αλλά κυρίως είναι εκεί για να θυμόμαστε ότι χρωστάμε έναν θάνατο κι εμείς. Ο καθένας από μας. Είναι η στιγμή της αναγκαστικής ταύτισης. Και της παύσης. Εκεί που πρέπει να τιμήσουμε τον θάνατο. Τον δικό τους και τον δικό μας. Να θυμηθούμε αυτό που είναι πάνω κι έξω από μας και καθορίζει όλη την ανθρώπινη περιπέτεια. Το τέλος μας. Δυο περιπτώσεις υπάρχουν. Ή δεν υπάρχει τίποτα μετά από δω όποτε όλο το μπινελίκι εναντίον του αποθανόντος είναι μάταιο, γιατί ότι και να γράψουμε στο τουίτερ δε θα το διαβάσει από κει πάνω, ή υπάρχει μετά θάνατον ζωή κι έτσι μπορούμε να κάνουμε λίγη υπομονή κι όταν βρεθούμε κι εμείς εκεί, κοντά του, στην άλλη όχθη, να του τα πούμε ένα χεράκι παλικαρίσια κατά πρόσωπο. Κι αν κώλωσες να το κάνεις όσο ήταν εδώ, σε τούτη τη ζωή, ευκαιρία να το κάνεις στην άλλη. Όχι όμως τώρα που είναι αυτός εκεί και συ εδώ. Όχι όσο δεν μπορεί ν απαντήσει. Οι ζωντανοί με τους ζωντανούς κι οι πεθαμένοι με τους πεθαμένους να τα βάζετε. Ως τότε δε θα ήταν άσχημο να κάνουμε και λίγο από εκείνη την ωραία σιωπή που λέγαμε. #L’altraRiva
Πηγή: Σμαράγδα Καρύδη: Το μήνυμα σε όσους σχολιάζουν άγρια τον Θέμο Αναστασιάδη μετά θάνατον | iefimerida.gr
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)